به نقل از «خبرگزاری آریا»

اولین واکنش‌های برندگان نوبل شیمی 2023

تاریخ انتشار: ۱۴ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۸۲۶۱۱۵

خبرگزاری آریا-جایزه نوبل شیمی 2023 به مونگی باوندی، لوئیس بروس و الکسی اکیموف اهدا شد.
به گزارش خبرگزاری آریا، کمیته نوبل جایزه نوبل شیمی 2023 را به «مونگی باوندی، لوئیس بروس و الکسی اکیموف به پاس پژوهش‌هایشان در مورد «کشف و کاوش و ترکیب نقاط کوانتومی» اعطا کرد.
امروزه نقاط کوانتومی بخش مهمی از جعبه ابزار فناوری نانو هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

برندگان جایزه نوبل 2023 در رشته شیمی همگی پیشگامان اکتشاف در جهان نانو بوده‌اند.
لوئیس بروس و الکسی اکیموف برندگان شیمی امسال در اوایل دهه 1980 به طور مستقل از یکدیگر موفق به ایجاد نقاط کوانتومی شدند که نانوذرات بسیار ریزی هستند که اثرات کوانتومی ویژگی‌های آنها را تعیین می‌کنند.
مونگی باوندی نیز در سال 1993 روش‌های ساخت نقاط کوانتومی را متحول کرد و کیفیت آن‌ها را بسیار بالا برد که یک پیش‌نیاز حیاتی برای استفاده از آن‌ها در فناوری نانو امروزی است.
بنابراین جایزه نوبل شیمی 2023 نیز به کشف و توسعه نقاط کوانتومی، نانوذراتی به قدری ریز که اندازه آنها خواص آنها را تعیین می‌کند، اختصاص یافت.
این ذرات دارای خواص منحصر به فردی هستند و اکنون نور خود را از صفحه نمایش تلویزیون و لامپ‌های ال‌ای‌دی ساطع می‌کنند. آنها واکنش‌های شیمیایی را کاتالیز می‌کنند و نور شفاف آنها می‌تواند بافت تومور را برای جراحان روشن کند.
پژوهشگران در درجه اول از نقاط کوانتومی برای ایجاد نور رنگی استفاده کرده‌اند. آنها بر این باورند که نقاط کوانتومی در آینده می‌توانند به قطعات الکترونیک انعطاف‌پذیر، حسگرهای کوچک، سلول‌های خورشیدی باریک‌تر و نازک‌تر و شاید ارتباطات کوانتومی رمزگذاری شده کمک کنند.

اولین واکنش‌های برندگان نوبل شیمی 2023
این نوبل حاصل یک تلاش مشترک است
لوئیس بروس شیمیدان 80 ساله آمریکایی یکی از سه برنده جایزه نوبل شیمی در سال 2023 است که در نخستین دقایق پس از اعلام نامش از سوی کمیته نوبل به گفتگوی تلفنی با این کمیته پرداخته است.
به گزارش نوبل پرایز، اندکی پس از برگزیده شدن از سوی کمیته نوبل با لوئیس ای. بروس(Louis E. Brus) دانشمند آمریکایی برنده نوبل شیمی 2023 تماس گرفته شد تا نخستین مصاحبه وی پس از نوبلیست شدن انجام شود.
وی در پاسخ به سوالی درباره اولین واکنش به اعطای جایزه نوبل شیمی 2023 گفت: این حاصل یک تلاش مشترک است.
بروس در این گفتگو با آدام اسمیت از اعضای کمیته نوبل، به بسیاری از مشارکت کنندگان در این زمینه و انگیزه‌های خود برای کاوش در ماهیت نانوذرات در محیط مولد آزمایشگاه‌های بِل در 40 سال پیش ادای احترام کرد و گفت در این مرحله، پس از این همه سال، جای تعجب است، حدس می‌زنم من خوش شانس هستم که جایزه نوبل در این زمان، این حوزه‌های تحقیقاتی خاص را ارج نهاده است.
متن زیر حاوی مصاحبه کامل این دانشمند کهنه‌کار با کمیته نوبل است.
لوئیس بروس: الو؟
آدام اسمیت: سلام. آیا من با لوئیس بروس صحبت می‌کنم؟
بروس: بله، درست است.
اسمیت: صبح بخیر. ببخشید صبح زود زنگ زدم. اول از همه بابت دریافت جایزه نوبل تبریک می‌گویم.
بروس: متشکرم. وقتی تلفنم بارها زنگ می‌خورد، من کاملا خواب بودم و به تماس‌ها پاسخ ندادم. این جای تعجب است، می‌دانید، در این لحظه بعد از این همه سال اتفاق افتاده است.
اسمیت: همینطور است. این خبر چگونه به شما رسید؟
بروس: تلفن همچنان زنگ می‌خورد و من سعی می‌کردم بخوابم و معمولاً این اتفاق نمی‌افتد. بالاخره بلند شدم و به یکی از تماس‌های تلفنی پاسخ دادم که از یک شبکه تلویزیونی فکر می‌کنم در میامی یا چیزی شبیه به آن بود. آنها می‌خواستند عکس العمل من را ببینند و خبر را به من گفتند. آنها اولین کسانی بودند که به من گفتند که من این جایزه را برده‌ام. بنابراین من اینگونه این خبر را شنیدم و سپس در اینترنت نگاه کردم تا مطمئن شوم که حقیقت دارد.
اسمیت: پس اینطور بود. اولین واکنش شما به این خبر چه بود؟
بروس: اولین واکنشم فکر کردن به کل این حوزه و افرادی بود که این جایزه را دریافت نکرده‌اند. می دانید، این یک تلاش مشترک است، بخشی فیزیک، بخشی شیمی و تا حدودی علم مواد، آزمایشگاه مصنوعی و شیمی آلی فلزی. بنابراین اساساً با همکاری حاصل می‌شود، نه این که فقط یک نفر کشف و کاوش کند. من چند همکار بسیار قوی داشته‌ام که به شدت در این کار مشارکت کرده‌اند، افرادی که باید شناخته شوند. یکی از آنها پل آلیویساتوس از دانشگاه شیکاگو است. دیگری مایک اشتایگروالد است که در اینجا در دانشگاه کلمبیا حضور دارد. نفر سوم ساشا اِفروس است. این چیزی بود که در سر من گذشت، این یک تلاش تیمی بوده است.
اسمیت: بردن این جایزه برای شما شخصاً به چه معناست؟
بروس: این یک افتخار بزرگ است و به رسمیت شناختن این رشته است. می دانید که من مدت زیادی روی این موضوع بسیار سخت کار کرده‌ام، اما در عین حال، دانشمندان زیادی در سراسر جهان وجود دارند که در طول عمر خود روی موضوعات خود بسیار سخت کار کرده‌اند. بنابراین من خوش‌شانس هستم و حدس می‌زنم این کلمه درستی است. جایزه نوبل برای ارج نهادن به این حوزه خاص از علم در این زمان انتخاب شده است.
اسمیت: زیبا گفتید. این قضیه برای خیلی وقت پیش بوده است، 40 سال پیش بود که برای اولین بار نانوذرات کلوئیدی را تولید کردید.
بروس: بله، من در اوایل دهه 1980 روی این موضوع کار کردم. این یک کشف تصادفی بود. من قصد نداشتم روی آن کار کنم. من از ذرات نیمه‌رسانا برای اهداف شیمی، برای اهداف طیف‌سنجی و مطالعه واکنش‌های شیمیایی روی سطوح ذرات نیمه‌رسانا استفاده می‌کردم و ما ذرات کوچکتر و کوچکتر را فقط به صورت تجربی، با استفاده از دستور العمل‌ها ساختیم. من متوجه شدم که طیف این ذرات شروع به تغییر کردند و من این را درک نکردم و فکر نمی‌کنم کسی در آن نقطه متوجه شده باشد. بنابراین من به آرامی، به جای مطالعه شیمی که در سطح ذرات رخ می‌دهد، به مطالعه فیزیک و شیمی اولیه خود ذرات پرداختم و سعی کردم این تکامل علم را درک کنم. آنچه در اینجا اتفاق می‌افتد این است که با بزرگ‌تر شدن یک ذره، از مولکول‌ها به جامدات حجیم یا نیمه‌رساناهای حجیم تبدیل می‌شود. کوچکترها، آنهایی که واقعاً کوچکتر هستند، در شیمی مانند مولکول‌های ساده رفتار می‌کنند و با بزرگتر شدن، ویژگی‌های حالت جامد بیشتری به خود می‌گیرند. بنابراین، این نیمی از کاری است که ما انجام دادیم، اساساً، این نوع دانش اساسی یا تلاش برای درک این تکامل با اندازه و مقیاس است و نیمه‌ی دیگر این است که شما در واقع ذرات را می‌سازید و این به آنها اجازه می‌دهد تا در تلویزیون‌ها برای نقاط کوانتومی و تلویزیون‌ها و چیزهایی از این دست استفاده شوند.
اسمیت: اما نکته مهم در آنجا توجه به سؤالاتی است که خود را برای شما آشکار می‌کنند.
بروس: درست است. می‌دانید، تصادفی بود و سپس ما تازه متوجه شدیم که مهم است. در آن زمان، من در آزمایشگاه تلفن بِل در نیوجرسی کار می‌کردم و آزمایشگاه‌ها بخشی از صنعت الکترونیک و صنعت تراشه‌های نیمه‌رسانا بودند. من مطمئناً می‌دانستم که آنها همیشه در تلاش هستند تا ترانزیستورهای کوچکتر و کوچکتر با نیمه‌رساناها بسازند و هنگامی که آنها موفق شدند، شروع به تغییر خواص آن کردند و به جای نیمه‌رسانا بیشتر شبیه به مولکول شدند و بنابراین، به همین دلیل می‌دانستم که این پژوهش در آن حوزه ارزشمند خواهد بود.
اسمیت: بله. البته محیط آزمایشگاه بل برای ترویج طرح مسئله و پژوهش افسانه‌ای بود.
بروس: بله، این همان چیزی بود که در ابتدا سعی کردم به این نکته اشاره کنم. می‌دانید که این یک تلاش مشترک است و بنابراین من توانستم آن را مطرح کنم. منظورم این است که اساساً فرهنگ آزمایشگاه این بود. می‌دانید، من یک شیمیدان فیزیکی و یک شیمیدان هستم و در همه موضوعات مختلف در آزمایشگاه‌های بل متخصصانی حاضر بودند و من توانستم با همه این افراد صحبت کنم. فرهنگ آنجا طوری بود که درهایش باز بود و وقتی سوالی داشتم و می‌خواستم سریعا چیزی یاد بگیرم، می‌توانستم بروم کسی را پیدا کنم که در آن موضوع متخصص باشد و در خانه‌اش را بزنم و بروم و با او درموردش صحبت کنم. بنابراین این یک راه بی‌نظیر برای پیشرفت در حوزه‌ای بود که سنتی نیست.
اسمیت: افراد زیادی تلاش کرده‌اند تا روح آزمایشگاه‌های بل را دوباره احیا کنند، اما به نوعی سخت است.
بروس: بله، سخت است. منظورم این است که می‌دانید، تحقیقات پایه واقعاً برای صنعت مناسب نیست. به این معنا که نتایج تحقیقات پایه بسیار غیرقابل پیش‌بینی است و نمی‌توانید واقعاً بگویید که به کسی در فلان زمینه کمک می‌کند. بهتر است سعی کنید این کار را در دانشگاه یا موسسه تحقیقاتی انجام دهید.
اسمیت: ذهن پرسشگر و علاقه‌ی گسترده و به نحوی تمرکز بر آنچه مهم است. یک هنر در آن وجود دارد. اما چه کسی می‌داند آن هنر چیست؟
بروس: بله، شما باید مدیریت آزمایشگاه بل را نیز ارج نهید. اساساً این مهم بود که آنها وقتی فهمیدند چیزی که من به آن دست یافته‌ام مهم است، به من اجازه دادند به کار روی این موضوع ادامه دهم و این قبل از این بود که دنیای بیرون بفهمد که کارم مهم است. این چیزی نبود که در فضای آکادمیک در دانشگاه‌ها یا شرکت‌های دیگر روی آن کار شود. این همیشه نقطه قوت آزمایشگاه بل بود. ما سعی کردیم روی چنین چیزهایی کار کنیم. همیشه بهترین کار این است که در مورد چیزی تحقیق کنیم که یک حوزه خالی است و افراد دیگر واقعاً به آن فکر نمی‌کنند و فرصتی برای پیشرفت وجود دارد.
اسمیت: این بحث جذابی است و من نمی‌توانم شما را برای مدت طولانی پای تلفن نگه دارم. من در وب‌سایت شما متوجه شدم که شما تمام پژوهش‌های زندگی خود را به عنوان «تلاش برای درک آنچه الکترون‌ها انجام می‌دهند» خلاصه می‌کنید و من عاشق آن هستم.
بروس: بله، من وقتی خیلی جوان بودم، خیلی کار می‌کردم. وقتی داشتم از مدرسه فارغ التحصیل می‌شدم، روی مولکول‌های کوچک کار می‌کردم. می‌دانید، مولکول‌های سه و پنج و هفت اتمی و چیزهایی از این قبیل. سوال همان است که الکترون‌ها در آن مولکول‌های کوچک چه می‌کنند و چگونه آنها را درک کنیم؟ و این همان سوال در شیمی حالت جامد است. می‌دانید، این فقط یک قطعه بزرگتر از ماده است.
اسمیت: و این سوال همچنان در حال گسترش است. هر چه بیشتر نگاه کنید، بیشتر باید بپرسید. چشم انداز روزهای آینده با مقداری علاقه مضاعف به شما و کارتان چگونه به شما انگیزه می‌دهد؟
بروس: کاری که من در هفته‌های آینده انجام خواهم داد این است که سعی کنم همه اینها را با افرادی که علاقه‌مند هستند در میان بگذارم. فقط برای ترویج شیمی و این حوزه از علوم پایه. می‌دانید، این حوزه اکنون مهم شده است، اما سال‌های پیش مهم نبود.
اسمیت: خیلی خوشحال شدم که با شما صحبت کردم. متشکرم.
بروس: از تماس شما متشکرم. همچنین.
اسمیت: متشکرم و تبریک می‌گویم.
بروس: ممنون، خداحافظ.
اسمیت: خداحافظ.

اولین واکنش‌های برندگان نوبل شیمی 2023
اینجا نصف شب است!
کمیته نوبل دقایقی پس از اعلام نام الکسی اکیموف، شیمیدان 78 ساله متولد شوروی سابق به عنوان یکی از سه برنده جایزه نوبل شیمی در سال 2023 با وی تماس گرفت تا شنونده نخستین واکنش‌های او به این اتفاق باشد.
به گزارش نوبل پرایز، «اینجا نصف شب است.» این اولین واکنش الکسی اکیموف(Alexei Ekimov) به شنیدن خبر بردن جایزه نوبل شیمی 2023 بود.
اکیموف در این مصاحبه تلفنی به واگویی آزمایشاتی می‌پردازد که بیش از چهل سال پیش در تولید اثرات کوانتومی در شیشه‌های رنگی انجام داد. او توضیح می‌دهد که چگونه آزمایش‌هایش نظریه‌هایی را که در کتاب‌های درسی خود خوانده بود، تأیید کرد. وی می‌گوید: هنوز آن تصویر را به خاطر می‌آورم، جایی که یک چاه کوانتومی وجود دارد و سطوح الکترون‌ها در آن چاه کوانتومی محصور شده‌اند.
متن کامل این مصاحبه به شرح زیر است.
الکسی اکیموف: الو؟
آدام اسمیت: سلام، لطفاً می‌توانم با الکسی اکیموف صحبت کنم؟
اکیموف: خودم هستم.
اسمیت: سلام، نام من آدام اسمیت است. من از وب‌سایت جایزه نوبل یعنی nobelprize.org تماس می‌گیرم. اعطای جایزه نوبل را به شما تبریک می‌گویم.
اکیموف: خیلی ممنون.
اسمیت: آیا تمایل دارید یک مکالمه خیلی خیلی کوتاه داشته باشیم؟
اکیموف: بسیار خوب، اما اینجا نیمه شب است.
اسمیت: می‌دانم. خبر برنده شدن را چگونه شنیدید؟
اکیموف: بسیار مثبت!
اسمیت: بسیار مثبت! خوب است. [می‌خندد] و وقتی از آکادمی تماس گرفتیم، خواب بودید؟
اکیموف: بله، من خواب بودم.
اسمیت: اولین کاری که پس از شنیدن این خبر انجام دادید، چه بود؟
اکیموف: من فقط بیدار شدم! چه‌کار می‌توانستم بکنم؟ مدتی طول کشید به خودم بیایم، چون اینجا ساعت حدود 5 و قبل از سحر بود.
اسمیت: برای شما چه معنایی دارد که جایزه‌ کاری را برده‌اید که خدای من، 40 سال پیش در سن پترزبورگ انجام دادید؟
اکیموف: به نوعی رضایت دارم. می‌دانید که این روند بسیار بسیار طولانی است و بسیار خوب، گفتید حدود 40 سال پیش، فکر می‌کنم سال 1980 یا 1981 بود.
اسمیت: سال 1981 بود.
اکیموف: 1981 اولین مقاله من حدود 40 سال پیش منتشر شد، بنابراین ما فقط خوشحالیم.
اسمیت: آیا آن احساس هیجان را به یاد می‌آورید وقتی که متوجه شدید با تغییر اندازه ذرات توانسته‌اید خواص آنها را در شیشه تغییر دهید؟
اکیموف: نه، به نوعی در ابتدا حتی برای ما غافلگیرکننده بود. در واقع تقریباً یک سال طول کشید که ما آن را برای خودمان تأیید کنیم، منظورم از لحاظ تجربی و نظری است. من فکر می‌کنم شایان ذکر است که در آن زمان تعجب‌آور نبود، زیرا این یک پدیده حبس کوانتومی بود که به صورت نظری مورد بحث و توصیف قرار گرفت و در روسیه، در آن زمان، این در کتاب پنج جلدی فیزیک کوانتوم دانشجویان بود. من هنوز آن تصویر را به یاد دارم که در آن یک چاه کوانتومی و سطوح الکترون‌های محصور در چاه کوانتومی وجود دارد. بنابراین، ما آن نظریه را از لحاظ تجربی برای خودمان تأیید کردیم، نظریه محکمی که شاید 20 سال قبل از آزمایش تجربی نظریه‌پردازی شده بود.
اسمیت: که اینطور.
اکیموف: خیلی تعجب‌آور نبود، زیرا این همان چیزی بود که ما امیدوار بودیم ببینیم و فقط به تأیید آزمایشی آن رسیدیم.
اسمیت: درست است، دقیقاً. این اتفاق فقط یک غافلگیری نیست، بلکه بر اساس کتاب درسی شیمی کوانتومی، بر اساس پروتکل‌های شیمیایی ثابت شده است که دانش قبلی را به روش‌های جدید گرد هم می‌آورد. بله، یک درس مهم در آن وجود دارد. فوق‌العاده است. صحبت کردن با شما بسیار لذت بخش بود، واقعاً از شما بسیار متشکرم.
اکیموف: خیلی ممنون که تماس گرفتید، در واقع شما اولین نفری بودید که این خبر را به من دادید، پس از شما متشکرم.
اسمیت: باز هم تبریک می‌گویم.
اکیموف: خداحافظ.
اسمیت: خدانگهدار.

اولین واکنش‌های برندگان نوبل شیمی 2023
قرار است ساعاتی دیگر تدریس کنم
مونگی باوندی لحظاتی پس از مصاحبه با آکادمی نوبل
مونگی جی. باوندی(Moungi G. Bawendi) دانشمند 62 ساله فرانسوی اندکی پس از اعلام نامش به عنوان یکی از 3 برنده جایزه نوبل شیمی در سال 2023 به گفتگوی تلفنی با کمیته نوبل پرداخته است.
به گزارش نوبل پرایز، مونگی باوندی در تماسی که در اوایل صبح و درست پس از اینکه خبر اعطای جایزه نوبل شیمی 2023 به او اعلام شد، صورت گرفت، از حس و حال خود در مورد نوبلیست شدن گفت.
وی در این مصاحبه به بیان نکات جالبی می‌پردازد، از جمله این که قرار است تا ساعاتی دیگر تدریس کند و این که هنوز گیج است و نمی‌داند دقیقا چه خبر است.
باوندی به آدام اسمیت که مصاحبه کننده کمیته نوبل است، می‌گوید که چگونه این تماس را دریافت کرده و در مورد همکار و مربی خود، لوئیس ای. بروس صحبت می‌کند و همچنین در مورد آنچه که می‌کوشد به شاگردانش بیاموزد.
متن زیر مصاحبه کامل مونگی باوندی با کمیته نوبل است.
مونگی باوندی: الو؟
آدام اسمیت: سلام، اهدای جایزه را تبریک می‌گویم!
باوندی: متشکرم، ممنونم.
اسمیت: آیا اخبار امروز صبح شما را بیدار کرد؟
باوندی: قطعا، من کاملاً خواب بودم!
اسمیت: [می‌خندد] راه خوبی برای بیدار شدن است.
باوندی: قطعا! غیر منتظره و بسیار عالی.
اسمیت: اولین کاری که پس از شنیدن دریافت جایزه کردی، چه بود؟
باوندی: بله، من مطمئن نبودم که حقیقت دارد و سعی می‌کردم از خواب بیدار شوم و همسرم مدام به من می‌گفت، چه خبر است؟ و سپس متوجه شدم که این حقیقت دارد. بنابراین سعی کردم درک کنم، می‌دانید، افکارم را منظم کنم و بله، این یک افتخار و کاملاً شگفت انگیز است.
اسمیت: البته، به همراه یکی از همکارهای شما که البته سوپروایزر فوق دکترای شما نیز بود، لوئیس بروس.
باوندی: بله کاملا، لو بروس، یک غول در این حوزه، بله.
اسمیت: کار با هم چطور بود؟
باوندی: او یک مربی شگفت‌انگیز است، او یک پژوهشگر واقعی است، او به علم تعلق دارد. من از او چیزهای زیادی یاد گرفتم، واقعاً او مرا به عنوان یک دانشمند شکل داد. می‌دانید، من سعی می‌کنم از سبک مربیگری او در مورد مواجهه با شاگردان خودم الگوبرداری کنم.
اسمیت: و آن سبک چیست؟ چه کار می‌کنی؟
باوندی: می‌دانید، شما اساساً دانشجویان را راهنمایی می‌کنید، به آنها اجازه می‌دهید کاوش کنند و بازخورد ارائه می‌دهید، اما باید به آنها آموزش دهید که از طریق راهنمایی‌های ظریف، دانشمند شوند.
اسمیت: این‌که کشف کنند که بهترین چیزها در مورد خودشان چیست، به نظر من کلید اصلی است.
باوندی: دقیقاً، بله.
اسمیت: 30 سال پیش بود که شما ترکیب نانوذرات کوانتومی کلوئیدی را به کمال رساندید، آیا در آن زمان تصور می‌کردید که این مسیری باشد برای بقیه دوران کاری شما، تا به امروز، که این چنین شکوفا شود؟
باوندی: نه، مطلقاً نه. با شاگردانم، کریس موری و دیوید نوریس، زمانی که برای اولین بار به عنوان استادیار شروع به کار کردم، این کار را در مؤسسه فناوری ماساچوست(MIT) انجام دادم. اساساً این اولین کار من در آنجا بود. بر اساس کاری بود که من در آزمایشگاه بِل با بروس شروع کرده بودم و در آن زمان واقعاً برای درک فیزیک مواد بود. ما به نمونه‌های واقعاً خوبی برای درک فیزیک نیاز داشتیم، اما من نمی‌دانستم که این به آنچه امروز شده است، تبدیل می‌شود. می‌دانید، در طول سالیان، بسیاری از ما در این حوزه مدام به این فکر می‌کردیم که این حوزه چه زمانی به پایان راه می‌رسد؟ اما دیدیم که به راه ادامه می‌دهد و دیدن آن واقعاً شگفت‌انگیز است. جامعه امروز بسیار بزرگ است، چه کسی می‌دانست که چنین خواهد شد.
اسمیت: چیزهای زیادی برای هیجان‌انگیز بودن در آن وجود دارد، آیا چیزی خاص در حال حاضر به ذهن شما خطور می‌کند که بگویید هیجان‌انگیزترین چیز در این لحظه است.
باوندی: برای من؟ نه، هنوز مثل یک هاله است.
اسمیت: [می‌خندد] نه، منظورم در این حوزه بود، نه امروز.
باوندی: اوه، وقتی به کنفرانس‌ها می‌روم و می‌شنوم که مردم در مورد کارشان صحبت می‌کنند، همیشه از کیفیت و چیزهای جدیدی که در حال بیرون آمدن هستند، شگفت‌زده می‌شوم، بنابراین می‌گویم هیجان من این است که این کار ادامه دارد
اسمیت: می‌دانم که بیان آنچه اکنون در ذهن شماست، دشوار است، اما چشم‌انداز امروز و روزهای آینده را به عنوان یک برنده جدید نوبل چگونه می‌بینید؟
باوندی: فکر می‌کنم امروز خیلی شلوغ و پر هرج و مرج خواهد بود و قرار است ساعت 9 امروز صبح تدریس کنم و مطمئن نیستم که چه اتفاقی می‌افتد. من مطمئن هستم که MIT رویدادهایی دارد که قرار است آنها را برنامه‌ریزی کند و بنابراین من فقط با آنها همراه خواهم بود.
اسمیت: بسیار عاقلانه به نظر می‌رسد و من فکر می‌کنم که شما در ساعت 9 صبح دانشجویان بسیار شادی خواهید داشت.
باوندی: اوه، من مطمئنم که همینطور است!
اسمیت: برای آنها چقدر هیجان انگیز و لذت بخش است. واقعاً از شما متشکرم، یک بار دیگر به شما تبریک می‌گویم.
باوندی: خیلی ممنون.
اسمیت: خداحافظ.
باوندی: خدانگهدار.

منبع: خبرگزاری آریا

کلیدواژه: برندگان نوبل شیمی جایزه نوبل شیمی 2023 یک تلاش مشترک نقاط کوانتومی تبریک می گویم چاه کوانتومی آزمایشگاه ها بنابراین من عنوان یک الکترون ها کمیته نوبل آدام اسمیت نیمه رسانا آن زمان فکر می کنم مولکول ها من مطمئن برای درک سال پیش

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۸۲۶۱۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اولین واکنش نکونام به برکناری خطیر/عده‌ای همه کار کردند استقلال نتیجه نگیرد

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ جواد نکونام سرمربی استقلال در واکنش به اتفاقات امشب این باشگاه، گفت: «امروز یک روز به یادماندنی برای باشگاه استقلال خواهد بود. شاید هم یک هفته به یادماندنی. بعد از واگذاری استقلال به هلدینگ خلیج فارس، اتفاق مهم دیگری نیز با درایت آقای دکتر علی عسگری و مهندس شهریاری برای استقلال رقم خورد و تصور می‌کنم از امشب استقلال به ساحل آرامش خواهد رسید. از داستان‌های امسال هر چه بگویم کم گفتم. عده‌ای همه کار کردند استقلال نتیجه نگیرد. اجازه ندادند بازیکنان مورد نظر جذب شود. اتفاق هایی برای استقلال افتاد که اصلا خوب نبود و باعث شدند هوادار یک فصل اذیت شود و استرس بکشد. با تصمیمی که امشب گرفته شد، استقلال به ساحل آرامش رسید ولی باید مراقب باشیم. هواداران هوشیار باشند که عده‌ای دوست ندارند استقلال قهرمان شود.»
سرمربی استقلال اضافه کرد: «امروز که این خبر در هواپیمای تیم اعلام شد، همه تیم خوشحال شدند چون همه امسال اذیت شدند. فعلا نمی خواهم زیاد در این باره حرف بزنم. به زودی با هواداران درباره بلاهایی که در یکسال گذشته سر من، تیم و هواداران آوردند صحبت می‌کنم. الان فقط و فقط تمرکزمان روی موفقیت تیم است. با وجود کم و کاستی‌ها تا لحظه آخر برای استقلال خواهیم جنگید. فقط خوشحالم مالکان جدید خیلی زود فهمیدند چه کسانی مخل آسایش استقلال هستند و می خواهند آرامش را بر هم بزنند.»

257 251

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901936